21.03.2017 Drugim warunkiem właściwego przeżycia sakramentu pokuty jest szczery żal za popełnione grzechy.
Można wręcz powiedzieć, że jest to najważniejszy element pojednania z Bogiem. Często utożsamiany jest z uczuciem. Nie jest to do końca prawdą. Chociaż wielu świętych, jak np. ojciec Pio, przepraszając za grzechy swoje i innych ludzi czynili to w sposób bardzo emocjonalny, wylewając przy tym według świadków "morze łez", to jednak istotą żalu nie jest uczucie, lecz akt woli. Emocje mogą towarzyszyć w przeżywaniu żalu, ale co istotne, wcale nie muszą. Prawdziwy akt żalu zakłada postawę woli. Grzesznik odrzuca grzech, zakłada, że w obecnym stanie duchowym, gdyby się miał znaleźć w sytuacji popełnienia danego grzechu, nie zrobiłby tego. Z tego istotnego warunku rodzi się spontanicznie wola, aby z łaską Bożą nie wracać do grzechu więcej. Istnieją dwa motywy żalu za grzechy. ŻAL ZE WZGLĘDU NA KARĘ WIECZNĄ czyli tzw. ŻAL MNIEJ DOSKONAŁY Grzesznik żałuje popełnionych czynów, słów i myśli ze względu na ich konsekwencje. Grzech ciężki pociąga za sobą zerwanie relacji z Bogiem. Brak łaski uświęcającej i łaski uczynkowej. Zerwana relacja z Bogiem przeniesiona na płaszczyznę wieczności to po prostu stan piekła. A więc z obawy przed wiecznym potępieniem oraz odrzuceniem przez Boga penitent żałuje za wyrządzone zło. Co ważne ten rodzaj żalu wystarczy do ważności i skuteczności sakramentu pokuty. ŻAL ZE WZGLĘDU NA MIŁOŚĆ BOŻĄ czyli tzw. ŻAL DOSKONAŁY Wyobraźmy sobie sytuację, w której skrzywdziliśmy bliską osobę. Konsekwencją tego jest zerwany kontakt i więź. Jeżeli żałujemy czynu ze względu na tą osobę, a nie na siebie, czyli dlatego, że jej zadaliśmy krzywdę, a nie ze względu na siebie samych, mówimy o żalu doskonałym. Zakłada więc on odrzucenie grzechu, ponieważ poprzez niego obraziliśmy najlepszego Boga. Ten akt jest skierowany przede wszystkim na Boga, a nie na siebie. Dlatego jest wyrazem miłości, a nie lęku. Jest doskonały ponieważ zakłada szczerą miłość do Boga. Do dobrego przeżycia żalu za grzechy święci zalecali medytację trzech tajemnic; krzyża Chrystusowego, wiecznego potępienia i zbawienia.
Ks. Jakub Mazur |